Ο διεθνής Τύπος που εξακολουθεί να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα στις ξένες πρωτεύουσες που εμπλέκονται ενεργά στις εχθροπραξίες. Οι αναλυτές προειδοποιούν ότι αργά ή γρήγορα οι εμπλεκόμενες πλευρές θα υποχρεωθούν να εστιάσουν στην προοπτική του συμβιβασμού.
Την προηγούμενη εβδομάδα, οι της δυτικής στρατηγικής για την κρίση στην Ουκρανία απασχόλησε τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους αναλυτές και αρθρογράφους. Οι αναλυτές ζητούν από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης να εστιάσουν στα «κενά» που φέρει η στρατηγική τους για την Ρωσία.
Ο ρωσικός Τύπος δε επέμενε στο ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσει απέναντι στα αντίποινα της Δύσης. Ο ουκρανικός Τύπος από την μεριά του άσκησε κριτική στο ΝΑΤΟ για τη στάση του στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Οι προειδοποιήσεις του δυτικού Τύπου
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία σκοτώνει εκατοντάδες ανθρώπους κάθε μέρα, επιδεινώνει την παγκόσμια επισιτιστική κρίση, ανεβάζει τις τιμές του φυσικού αερίου και τα ποσοστά του πληθωρισμού και απειλεί με κλιμάκωση τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατό. Το έργο αυτό θα είναι δύσκολο σίγουρα – αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε», τονίζει ο Michael O’Hanlon σε άρθρο γνώμης με τίτλο «Όλοι μιλούν για το τελικό παιχνίδι στην Ουκρανία. Ιδού με τι θα μπορούσε να μοιάζει», το οποίο ήταν δημοσιευμένο στην ηλεκτρονική έκδοση της αμερικανικής εφημερίδας «The Washington Post» στις 8 Ιουλίου.
Στη συνέχεια της παρέμβασής του, ο αρθρογράφος εστιάζει σε τρία σενάρια που αφορούν το τέλος του πολέμου: «Μόλις υπάρξει κατάπαυση του πυρός, τα (εμπλεκόμενα) μέρη θα μπορούσαν να αρχίσουν γρήγορα συζητήσεις για μια πιο μόνιμη λύση. Μια προσέγγιση θα μπορούσε να προβλέπει ένα μελλοντικό δημοψήφισμα για τον καθορισμό της κυριαρχίας επί των αμφισβητούμενων εδαφών. Μια άλλη επιλογή θα δημιουργούσε αυτόνομες ζώνες όπου τόσο η Ουκρανία όσο και η Ρωσία θα διεκδικούσαν την κυριαρχία τους.
Μια τρίτη προσέγγιση θα αναβάλει απλώς ορισμένες δύσκολες καταστάσεις. Σύμφωνα με αυτή τη ρύθμιση, οι δύο πλευρές θα συμφωνούσαν ότι διαφωνούν προς το παρόν. (Σε μια τέτοια περίπτωση) Η Ρωσία θα κρατούσε κάποιες εκτάσεις γης- η Ουκρανία θα επέμενε ότι η γη εξακολουθεί να είναι δική της- και οι διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να προγραμματιστούν για το μέλλον έτσι ώστε να επανεξεταστεί το θέμα».
Ο Jonathan Eyal στο άρθρο γνώμης που ήταν δημοσιευμένο στην βρετανική εφημερίδα «The Guardian» στις 7 Ιουλίου με τίτλο «Ναι, το ΝΑΤΟ έχει μια νέα ζωτικότητα. Αλλά το ενιαίο του μέτωπο μπορεί να καταρρεύσει όταν θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη Ρωσία», τονίζει ότι «Οι περισσότερες σύνοδοι κορυφής αυτοχαρακτηρίζονται ως ‘ιστορικές’ (δίχως να αιτιολογείται κάτι τέτοιο). Αλλά η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη μπορεί να προβάλλει αξιόπιστα αυτήν την ιδιότητα. (Ωστόσο, παρά τον ιστορικό χαρακτήρα της συνόδου) η είσοδος της Σουηδίας και της Φινλανδίας δεν κατάφερε να μειώσει τη συντριπτική εξάρτηση του ΝΑΤΟ από τη συμβολή των Ηνωμένων Πολιτειών».
Στην συνέχεια, ο αρθρογράφος προσθέτει τα εξής: «Το μεγαλύτερο παράδοξο για τη συμμαχία είναι ότι η κόλλα που την κρατάει τόσο γερά ενωμένη -η αποφασιστικότητα να αντισταθεί στις αυτοκρατορικές προθέσεις της Ρωσίας- παραμένει το πιο σημαντικό τρωτό της σημείο. Στη Μαδρίτη δεν υπήρξε συναίνεση για το πώς θα αντιμετωπιστεί η Ρωσία. Όλοι συμφωνούν ότι δεν πρέπει να της επιτραπεί να επιτύχει την τρέχουσα επιθετικότητά της. Αλλά τη στιγμή που η Μόσχα θα αφήσει να εννοηθεί ότι επιθυμεί κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, όλες οι διαφορετικές απόψεις εντός του ΝΑΤΟ θα έρθουν στο φως της δημοσιότητας. Η νέα Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ που εγκρίθηκε στη Μαδρίτη περιλαμβάνει συνολικά 71 κατηγορηματικές δεσμεύσεις του τύπου ‘θα το κάνουμε’, οι οποίες κατανέμονται σε μόλις 11 σελίδες κειμένου. Ένα αξιοθαύμαστο σύνολο δεσμεύσεων, χωρίς αμφιβολία. Αλλά ορισμένες (από αυτές τις δεσμεύσεις) δεν (πρόκειται) να αντέξουν όταν τα όπλα στην Ουκρανία σιωπήσουν».
Σε παρόμοιο μήκος κύματος ο Gilles Paris σε τοποθέτηση με τίτλο «Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ποντάρει στην ανικανότητα και την κόπωση των δυτικών κοινωνιών» που δημοσιεύτηκε στην γαλλική εφημερίδα «Le Monde» στις 6 Ιουλίου επεσήμανε ότι «Με τη σειρά του, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στη συνέχεια η σύνοδος κορυφής της G7 στη Γερμανία, και τέλος η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη έφεραν στο Κίεβο αυτό που ο ουκρανικός στρατός, στριμωγμένος από την ακατανίκητη ρωσική μηχανή καταστροφής στο Ντονμπάς, δεν είναι σε θέση να προσφέρει προς το παρόν: (δηλαδή) νίκες. Αξιόλογες νίκες, αλλά (ταυτοχρόνως) και εύθραυστες.
Η αναγνώριση του καθεστώτος της (Ουκρανίας) ως χώρας υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ ανοίγει το δρόμο για μια μακρά και απαιτητική διαδικασία. Επιπλέον, ένα τέτοιο βήμα δεν έχει γίνει ποτέ σε μια χώρα σε πόλεμο όπου η καταστροφή συνεχίζεται, και η οποία είναι εν μέρει κατεχόμενη και τα σύνορά της θα παραμείνουν αβέβαια για μεγάλο χρονικό διάστημα». Στην συνέχεια, ο κ. Paris προσθέτει τα εξής: «Μια συζήτηση για το κόστος της σύγκρουσης για τους Ευρωπαίους συμμάχους της Ουκρανίας καθίσταται αναγκαία, όπως και η πολεμική προσπάθεια που συνεπάγεται η στρατιωτική ενίσχυση, μετά από τρεις δεκαετίες σιωπηλού αφοπλισμού. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνοδεύεται από μια συνεχή υπενθύμιση του τερατώδους χαρακτήρα της ρωσικής εισβολής και της επιτακτικής ανάγκης υπεράσπισης των βασικών κανόνων, όπως (για παράδειγμα) ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας μιας χώρας».
«Στην πρώτη μεγάλη διάσκεψη για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά την έναρξη του πολέμου, οι εκπρόσωποι της χώρας συμφώνησαν σε ένα σχέδιο επτά σημείων με τους διεθνείς εταίρους. ‘Θέλουμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας καλύτερα’, δήλωσε ο πρωθυπουργός Denys Shmyhal την Τρίτη, στο τέλος της διήμερης συνάντησης στο Λουγκάνο της Ελβετίας με περισσότερα από 40 κράτη και διεθνείς οργανισμούς. Στη ‘Διακήρυξη του Λουγκάνο’, (οι χώρες) δεσμεύτηκαν να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ουκρανία στο μέλλον», έγραψε ο Christoph Koopmann σε δημοσίευμα που δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου στην γερμανικής εφημερίδα «Süddeutsche Zeitung». Στο δημοσίευμα αναφέρθηκαν επίσης, τα εξής: «Η διάσκεψη ασχολήθηκε με τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης.
Η Γερμανία, για παράδειγμα, υποσχέθηκε επιπλέον 426 εκατομμύρια ευρώ για τον σκοπό αυτό. Μεταξύ άλλων, η ΕΕ, η οποία έχει παράσχει περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ μέσω διαφόρων διαύλων από τις 24 Φεβρουαρίου, θέλει επίσης να βοηθήσει με περαιτέρω κεφάλαια. Σύμφωνα με την ουκρανική κυβέρνηση, οι ρωσικές αποζημιώσεις θα πρέπει επίσης να βοηθήσουν στην κάλυψη των υπόλοιπων οικονομικών αναγκών: Στο πλαίσιο των κυρώσεων, οι δυτικοί εταίροι έχουν παγώσει περιουσιακά στοιχεία του ρωσικού κράτους και των Ρώσων ολιγαρχών ύψους 300 έως 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτά θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης στην Ουκρανία, δήλωσε ο Schmyhal».
Ο Vladislav Inozemtsev σε παρέμβαση με τίτλο «Πολεμιστές και έμποροι» που δημοσιεύτηκε στην ισπανική «El Pais» στις 6 Ιουλίου, εστιάζει στις επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων στην Ρωσία και υπογραμμίζει τα εξής: «Νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι οι οικονομικές κυρώσεις κατά μιας μεγάλης οικονομίας που συνδέεται στενά με εκείνους που τις επιβάλλουν όχι μόνο δεν λειτουργούν, αλλά, κατά μία έννοια, είναι ακόμη και αντιπαραγωγικές. Οι Ευρωπαίοι επέλεξαν ένα ενεργειακό μποϊκοτάζ και τώρα φαίνεται ότι η στρατηγική αυτή συνέβαλε στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου κατά 30% και της τιμής του φυσικού αερίου κατά 50% από την αρχή της σύγκρουσης. Ένα άλλο κρίσιμο πρόβλημα είναι η αύξηση των τιμών του σιταριού και άλλων γεωργικών προϊόντων και λιπασμάτων (έχουν αυξηθεί κατά 60-300%). Αυτό σημαίνει ότι οι δυτικές χώρες ίσως χρειαστεί να ξοδέψουν περίπου 40 έως 60 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον για να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα έλλειψης τροφίμων στις ‘αναπτυσσόμενες’ χώρες και ότι, για άλλη μια φορά, η Ρωσία θα είναι ο κύριος αποδέκτης των προβλημάτων που η ίδια δημιούργησε. Στον 21ο αιώνα, όταν η παγκοσμιοποίηση καθορίζει την κατάσταση του κόσμου και η οικονομία και η πολιτική φαίνονται απόλυτα συνυφασμένες, ο πόλεμος παραμένει πόλεμος και η οικονομία παραμένει οικονομία. Για να κερδίσετε έναν πόλεμο, πρέπει να πολεμήσετε ή να βοηθήσετε άλλους να πολεμήσουν, όχι να επιβάλλετε εμπορικά εμπάργκο ή οικονομικούς περιορισμούς. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν αυτό οι δυτικές αρχές, τόσο το καλύτερο».
Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος
«Με το πείσμα να νικήσουν τη Ρωσία με κάθε κόστος οι αντίπαλοί μας ρίχνουν τον τελευταίο άσσο που έχουν στο μανίκι τους στο τραπέζι της γεωπολιτικής. Σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα ‘Financial Times’ ο πρωθυπουργός της Πολωνίας πρότεινε (στη Δύση) να εγκαταλείψει έναν από τους κύριους πυλώνες της δυτικής προπαγάνδας και οικονομίας. Ο Mateusz Morawiecki επιμένει στην εγκατάλειψη όλων των υπερφίαλων περιβαλλοντικών σχεδίων, στη διαγραφή του στόχου της απεξάρτησης από τον άνθρακα και στον ισχυρισμό ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν υπάρχει», αναφέρει σε ανάλυση του ο Sergei Savchuk, η οποία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ρωσικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ria Novosti» τις 6 Ιουλίου με τίτλο «Ο άνθρακας θα σώσει την Ευρώπη από την επιθετική Ρωσία». Στην συνέχεια της ανάλυσής του, ο Ρώσος αναλυτής προσθέτει τα εξής: «Όπως εύκολα μπορεί να μαντέψει κανείς, η Ευρώπη αναγκάζεται να κάνει αυτό το ριζοσπαστικό βήμα, με το πρόσχημα της ανάγκης να συντριβεί η Ρωσία και να βρεθεί σε μια θέση όπου θα αναγνωρίσει την απόλυτη ανωτερότητα της δυτικής πολιτικής, ιδεολογίας και οικονομίας. Για αυτό το βήμα έξι μήνες πριν η κοινή γνώμη θα έκανε κομμάτια χωρίς έλεος οποιονδήποτε πολιτικό στον δυτικό κόσμο. Ωστόσο, καθώς η Μόσχα δεν σκέφτεται να ματαιώσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (στην Ουκρανία) και έχει μάλιστα αποδεδειγμένα αρχίσει να αποκαθιστά τις οδικές και οικιστικές υποδομές στα απελευθερωμένα εδάφη, από τη Βαρσοβία μέχρι το Λονδίνο ακούγονται εκκλήσεις να σφίξουν (οι δυτικοί) το ζωνάρι και να ξεχάσουν την πράσινη ατζέντα. Σε γενικές γραμμές, η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία προχωράει όπως έχει εγκριθεί και η Ευρώπη, η οποία κόβει τους τελευταίους δεσμούς της με τη Ρωσία, βυθίζεται οικειοθελώς σε μια ανθρωπογενή κρίση. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει τις Βρυξέλλες – όπως λένε, αν ο ασθενής δεν θέλει να ζήσει, η ιατρική είναι ανίσχυρη».
Ο Ουκρανός αναλυτής Eugene Czolij στην τοποθέτηση του με τίτλο «Το ΝΑΤΟ πρέπει να πράξει το σωστό», η οποία ήταν δημοσιευμένη στις 8 Ιουλίου στην αγγλόφωνη ουκρανική εφημερίδα «The Kyiv Independent», γράφει ότι «Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η διεθνής κοινότητα ανέλαβε μια κρίσιμη δέσμευση να μην επιτρέψει ‘ποτέ ξανά’ να επαναληφθούν οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου. Πράγματι, η ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών διατυπώνει αυτή τη δέσμευση ως εξής: ‘Η Σύμβαση για τη Γενοκτονία ήταν η πρώτη συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9 Δεκεμβρίου 1948 και σηματοδότησε τη δέσμευση της διεθνούς κοινότητας να μην επαναληφθεί ‘ποτέ ξανά’ μετά τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου’. Από τότε που η Ρωσία εξαπέλυσε τον πόλεμο γενοκτονίας κατά της Ουκρανίας στις 24 Φεβρουαρίου 2022, το ΝΑΤΟ και τα μέλη του απέτυχαν να τηρήσουν πλήρως αυτή τη δέσμευση για το ‘ποτέ ξανά’». Ο κ. Czolij συνεχίζοντας προσθέσει ότι: «Η αποτυχία του ΝΑΤΟ και των χωρών μελών του να βοηθήσουν την Ουκρανία να επιβάλει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, παρέχοντάς της ένα ισχυρό σύγχρονο σύστημα αεράμυνας, είναι πραγματικά απορίας άξιον, καθώς αυτό όχι μόνο θα σταματούσε τους βομβαρδισμούς, αλλά θα τερμάτιζε τον πόλεμο γενοκτονίας της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και θα εξάλειφε τη σημερινή απειλή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία».
Πηγή:ΚΥΠΕ/ΝΣΤ/ΓΧΡ)