Το Wuppertal της Γερμανίας είναι μία πόλη 350.000 κατοίκων που φημίζεται παγκοσμίως για το Σβέμπεμπαν (Schwebebahn), το εναέριο, δηλαδή, τρένο που χρησιμοποιούν οι πολίτες για τη μεταφορά τους και είναι ένα από τα ελάχιστα εναέρια τρένα στον κόσμο.
Η πόλη σχηματίστηκε το 1929, ύστερα από την ένωση των πόλεων Barmen, Elberfeld, Vohwinkel, Cronenberg, Ronsdorf και Beyenburg και αρχικά της δόθηκε το όνομα Barmen-Elberfeld, ενώ το 1930 πήρε το όνομα που έχει σήμερα και σημαίνει “κοιλάδα του Βούπερ”.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο καταστράφηκε περίπου το 40% της πόλης από τους Συμμάχους, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος των ιστορικών χώρων έχουν διατηρηθεί, όπως το φημισμένο Briller Viertel, μία από τις μεγαλύτερες συνοικίες με νεοκλασικές βίλες στην Ευρώπη.
Τον 19ο αιώνα τα εναέρια τρένα αποτελούσαν όραμα για το μέλλον των μεταφορών. Ωστόσο, σήμερα, οι μόνοι σιδηρόδρομοι που λειτουργούν βρίσκονται σε Γερμανία και Ιαπωνία.
Η κατασκευή του κρεμαστού σιδηροδρόμου ξεκίνησε το 1898 και η γραμμή άνοιξε το 1901. Ο Γουλιέλμος Β΄ μαζί με την σύζυγό του, Βικτόρια, πραγματοποίησαν την πρώτη βόλτα.
Σχεδόν 20.000 τόνοι χάλυβα χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί η κατασκευή που διασχίζει την πόλη. Οι 20 όμορφοι αρ νουβό σταθμοί του συμπλήρωναν το γυάλινο και ξύλινο εσωτερικό των βαγονιών που μπορούσαν να μεταφέρουν 65 άτομα.
Ο νέος σιδηρόδρομος είχε μεγάλη απήχηση στους ντόπιους. Τα επόμενα χρόνια, το μήκος του τρένου αυξήθηκε από δύο σε έξι βαγόνια, τα οποία κινούνταν κάθε πέντε λεπτά.
Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί από τους εργάτες του Βούπερταλ υπηρετούσαν στον στρατό, αλλά μέχρι το 1925 το δίκτυο είχε ήδη μεταφέρει 20 εκατομμύρια επιβάτες.
Σήμερα, το Schwebebahn εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, μεταφέροντας 25 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, πριν από την Covid.
Σχεδόν όλα τα βαγόνια πρώτης γενιάς έχουν εξαφανιστεί και ακόμη και τα εμβληματικά βαγόνια GTW 72 που κυκλοφόρησαν το 1972 και λειτουργούσαν για 27 χρόνια έχουν αντικατασταθεί από τα κομψά μπλε «Γενιάς 15» που τέθηκαν σε λειτουργία το 2016.
Ακόμη και με τα νέα τρένα, το Schwebebahn παραμένει δημοφιλές.
«Η γοητεία του Schwebebahn έγκειται στον τρόπο που κατασκευάστηκε πριν από περισσότερα από 100 χρόνια», λέει ο αρχιτέκτονας Christian Busch από την Κολωνία. «Η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου χωρίς συστήματα με τη βοήθεια υπολογιστή θα ήταν αδιανόητο σήμερα. Μια βόλτα στο Schwebebahn επιτρέπει στον επιβάτη μια εξαιρετική εικόνα της ζωής των κατοίκων της περιοχής και μοιάζει πραγματικά με ένα αξιοθέατο του εκθεσιακού χώρου περασμένων ετών».
Το Schwebebahn παραμένει ένας εξαιρετικά ασφαλής τρόπος ταξιδιού.
Μέχρι το 1999 θεωρούνταν ακόμη και ο ασφαλέστερος τρόπος δημόσιας μεταφοράς στη Γερμανία, καταγράφοντας ελάχιστα ατυχήματα στα σχεδόν 100 χρόνια λειτουργίας.
Τον Απρίλιο του 1999, ωστόσο, το Schwebebahn έγραψε την πιο σκοτεινή σελίδα στην ιστορία του: πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 47 τραυματίστηκαν όταν ένα τρένο συγκρούστηκε με ένα σιδερένιο αντικείμενο 100 κιλών που βρισκόταν εκεί κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής.
Έκτοτε, ο σιδηρόδρομος είχε και άλλες δύσκολες στιγμές. Το 2018 ένα καλώδιο τροφοδοσίας μήκους 350 μέτρων έπεσε στον δρόμο και απενεργοποίησε το Schwebebahn για σχεδόν εννέα μήνες, τη μεγαλύτερη διακοπή λειτουργίας στην ιστορία του.
Ο σιδηρόδρομος άνοιξε ξανά το 2019 και χρησιμοποιήθηκε ξανά από τους κατοίκους.
Και αν επισκεφτείτε ποτέ το Βούπερταλ και θέλετε να νιώσετε πραγματικά ξεχωριστοί, υπάρχει το βαγόνι που χρησιμοποίησαν ο Γουλιέλμος ο Β’ και η σύζυγός του το 1900. Γνωστό ως Kaiserwagen ή Imperial Carriage, το βαγόνι μπορεί να φιλοξενήσει εκδηλώσεις – συμπεριλαμβανομένων γάμων.
