Το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) έκρινε με σημερινή του απόφαση ότι “αίτηση διεθνούς προστασίας δεν μπορεί να απορριφθεί ως απαράδεκτη για τον λόγο ότι προγενέστερη αίτηση ασύλου την οποία είχε υποβάλει ο ίδιος ενδιαφερόμενος απορρίφθηκε από τη Νορβηγία”. Το ΔΕΕ ξεκαθάρισε ότι “έστω και αν το τρίτο αυτό κράτος μετέχει εν μέρει στο κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου, δεν μπορεί να εξομοιωθεί με κράτος μέλος”.
Συγκεκριμένα, το ΔΕΕ κρίνει ότι το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα απορρίψεως ως απαράδεκτης αιτήσεως διεθνούς προστασίας για τον λόγο ότι ο ενδιαφερόμενος είχε υποβάλει προγενέστερη αίτηση, με αίτημα τη χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα, σε τρίτο κράτος το οποίο εφαρμόζει τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙΙ σύμφωνα με τη Συμφωνία μεταξύ της Ένωσης, της Ισλανδίας και της Νορβηγίας και ότι η προγενέστερη αυτή αίτηση είχε απορριφθεί.
Αναλυτικά, το ΔΕΕ υπενθυμίζει ότι η έννοια της «μεταγενέστερης αιτήσεως» ορίζεται στην οδηγία «για τις διαδικασίες ασύλου» ως «η περαιτέρω αίτηση διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται μετά τη λήψη [απρόσβλητης] απόφασης επί προηγούμενης αίτησης» . Από την οδηγία αυτή , ωστόσο, προκύπτει σαφώς, αφενός, ότι αίτηση απευθυνόμενη σε τρίτο κράτος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «αίτηση διεθνούς προστασίας» και, αφετέρου, ότι απόφαση η οποία εκδίδεται από τρίτο κράτος δεν είναι δυνατόν να εμπίπτει στην έννοια της «[απρόσβλητης] απόφασης».
Σύμφωνα με το ΔΕΕ, “η ύπαρξη προγενέστερης αποφάσεως τρίτου κράτους με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για τη χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα αποκλείει τον χαρακτηρισμό ως «μεταγενέστερης αιτήσεως» της αιτήσεως διεθνούς προστασίας την οποία ο ενδιαφερόμενος υπέβαλε σε κράτος μέλος μετά την έκδοση της εν λόγω προγενέστερης αποφάσεως”.
Το Δικαστήριο προσθέτει ότι “η ύπαρξη Συμφωνίας μεταξύ της Ένωσης, της Ισλανδίας και της Νορβηγίας δεν ασκεί επιρροή συναφώς. Πράγματι, μολονότι, δυνάμει της Συμφωνίας αυτής, η Νορβηγία εφαρμόζει ορισμένες διατάξεις του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ, εντούτοις δεν ισχύει το ίδιο για τις διατάξεις της οδηγίας 2011/95 ή της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου”.
“Επομένως, σε περίπτωση όπως η επίμαχη, ναι μεν το κράτος μέλος στο οποίο ο ενδιαφερόμενος υπέβαλε νέα αίτηση διεθνούς προστασίας μπορεί, ενδεχομένως, να ζητήσει από τη Νορβηγία να αναλάβει εκ νέου τον ενδιαφερόμενο”, κρίνει το ΔΕΕ.
“Εντούτοις, όταν μια τέτοια εκ νέου ανάληψη δεν είναι δυνατή ή δεν λαμβάνει χώρα, το οικείο κράτος μέλος δεν δικαιούται, πάντως, να θεωρήσει ότι η νέα αίτηση συνιστά «μεταγενέστερη αίτηση», κατά τρόπον ώστε να είναι δυνατή η απόρριψή της, ενδεχομένως, ως απαράδεκτης”, αναφέρει το Δικαστήριο.
“Εξάλλου, ακόμη και αν υποτεθεί ότι το νορβηγικό σύστημα ασύλου προβλέπει ισοδύναμο επίπεδο προστασίας των αιτούντων άσυλο με εκείνο το οποίο προβλέπει το δίκαιο της Ένωσης, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικό συμπέρασμα”, κρίνει το ΔΕΕ.
Οπως αναφέρει το ΔΕΕ, “αφενός, από το γράμμα των διατάξεων της οδηγίας «για τις διαδικασίες ασύλου» προκύπτει σαφώς ότι, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του δικαίου, ένα τρίτο κράτος δεν μπορεί να εξομοιωθεί με κράτος μέλος, για τους σκοπούς της εφαρμογής του επίμαχου λόγου απαραδέκτου”, αφετέρου, “μια τέτοια εξομοίωση δεν μπορεί να εξαρτάται, με κίνδυνο να θιγεί η ασφάλεια δικαίου, από την αξιολόγηση του συγκεκριμένου επιπέδου προστασίας των αιτούντων άσυλο στο οικείο τρίτο κράτος”.
